بررسی مضامین طنزآمیز در شعر قیصر امین پور

در میان انواع ادبی، «طنز» متعهّدترین نوع ادبی است و هنگامی در اثر یک شاعر یا نویسنده به ظهور می رسد که در اندیشۀ او بن مایه هایی از تعهّد و مسئولیت پذیری وجود داشته باشد. در ادبیات معاصر، «قیصر امین پور» از جمله شاعرانی به شمار می آید که اغلب مضامین شعری او، در خدمت اجتماع و مسائل مربوط به آن است؛ از این رو گاهی از طنز، به منزلۀ ابزاری هنری برای بیان اندیشه های خویش و واداشتن جامعه به تأمّل و اصلاح ناهنجاری های اجتماعی بهره می گیرد. تحوّلات اجتماعی و فرهنگ عامّه، از مهم ترین اسباب رواج این شگرد هنری در شعر قیصرند. در اشعار او طنز گویی (همانند طنز در دورۀ سبک هندی) تنها در مفردات و برخی از ابیات برگزیده نمود می یابد که محصول تخیل شاعر و بازی های زبانی است . این امر از جمله دلایلی است که به صمیمیت اشعار او نزد مخاطب می افزاید.در این مقاله، جلوه های طنز در اشعار قیصر امین پور در زمینه های گوناگون طبقه بندی شده است. موضوعات طنز در اشعار او عمدتاً دربردارندۀ انتقادات اجتماعی اوست. صورت طنزهای وی نیز اغلب حاصل گرد آمدن عناصر متناقض نما، کنایه، استفاده از امکانات زبان محاوره و بازی های زبانی است. در این مقاله، شیوه ها و موضوعات طنز آفرینی در شعر قیصر امین پور مورد بررسی و تأمّل قرار گرفته است.